شیب بندی با بتن سبک

شیب بندی طبقات:

معمولاً به دلیل عبور بخش زیادی از لوله های تاسیسات برقی و مکانیکی از کف ساختمان، امکان اجرای مستقیم کفسازی روی بتن سقف وجود ندارد. همچنین در بعضی قسمت ها مثل آشپزخانه و سرویس ها باید قبل از نازک کاری نهایی، شیب بندی مناسب به طرف کفشورها انجام شود. لذا شیب بندی اولیه با استفاده از فوم بتن و یا بتن سبک متشکل از آب، سیمان و پوکه معدنی یا صنعتی به ضخامت حدود ۵-۱۰ سانتیمتر اجرا می گردد. جزئیات اجرای کف طبقات در شکل زیر نمایش داده شده است.

قبل از اجرای بتن سبک، کلیه لولههای تاسیسات به وسیله بست فلزی و یا ملات ماسه سیمان در جای خود محکم شده و جهت جلوگیری از ضربه و شکستگی، یک لایه ملات به صورت سراسری روی آنها اجرا می شود. (ماهیچه کشی)

پس از این مرحله با استفاده از شیلنگ تراز، خط ترازی روی دیوار ترسیم شده و کروم هایی جهت شیب بندی به طرف آبروها ایجاد می شود. لازم به ذکر است که در سالن ها و یا فضاهای فاقد کفشور نیاز به شیب بندی خاصی نیست و بتن سبک کف تنها جهت حفاظت لوله های تاسیسات به صورت تراز اجرا می گردد. پس از این مرحله بتن سبک کف به روش سنتی و یا استفاده از فوم بتن اجرا می شود.

فوم بتن:

فوم بتن ملاتی متشکل از آب، سیمان و فوم کفزا (مادهای شیمیایی و یا بر پایه پروتئین حیوانی از شاخ یا سم حیوانات) است. چگالی این نوع بتن بسیار پایین با عایق بندی صوتی و حرارتی مناسب، اجرای سریع و آسان و به لحاظ هزینه کمی گرانتر از بتن با پوکه است معمولاً در هر مترمکعب فوم بتن حدود ۲۵۰ - ۳۰۰ کیلوگرم سیمان، ۱۵۰ لیتر آب و حدود ۷۰۰ - ۱۳۰۰ گرم فوم مایع بسته به نوع آن استفاده می شود. برای ساخت فوم بتن ابتدا سیمان و آب در میکسر دستگاه مخلوط می شود. سپس فوم در محفظه فوم ساز دستگاه با آب رقیق شده و توسط پمپ هوا از لوله مخصوص با خروجی های ریز و فشار زیاد جهت تولید کف عبور داده می شود. در مرحله بعد کف حاصله در میکسر با دوغاب سیمان و آب مخلوط شده و حباب های ریز در کل ملات پخش می شوند. بعد از اختلاط کامل، عمل آوری و ازدیاد حجم مواد، بتن توسط پمپ به طبقات پمپاژ و به ضخامت حدود ۱۰ سانتیمتر روی سطح پخش و تسطیح میگردد. انتقال توسط پمپ به محل مورد نظر تا ارتفاع بیش از ۵۰ متر و عدم نیاز به حمل مواد اولیه به طبقات از مزایای فوم بتن است پس از اجرا نیز جهت جلوگیری از بروز ترک های سطحی، حداقل باید تا ۳ روز سطح بتن مرطوب شود.

شیب بندی بام:

شیب بندی بام یکی از مراحلی است که بی دقتی در اجرای آن موجب تجمع آب روی سطح و احتمال نفوذ رطوبت به سقف می شود. جهت شیب بندی با توجه به تعداد و محل قرارگیری ناودان ها تعیین می گردد. معمولاً تعداد ناودان ها متاثر از میزان بارش منطقه و وسعت سطح در نظر گرفته می شود. در مناطق کم باران هر ۱۰۰ - ۷۵ متر مربع یک ناودان و در مناطق مرطوب این فاصله به تناسب کاهش می یابد.

روش اجرا:

برای اجرای شیب بندی بام ابتدا باید روی سقف از هر گونه گل یا گچ تمیز شود. سپس کل سطح ۱-۲-۵ روش اجرا بام به قسمت هایی به عنوان حوضه آبریز هر ناودان تقسیم شده و کروم بندی سطح انجام می شود. برای کروم بندی ابتدا فاصله محل ناودان تا دورترین نقطه بام (در هر یک از حوضه های آبریز) اندازه گیری شده و اختلاف ارتفاع لازم با توجه به شیب استاندارد حدود ۲۱ درصد تعیین می شود. (به عنوان مثال اختلاف ارتفاع ۱۰ سانتیمتر در طول ۵ متر با لحاظ شیب ۲ درصد). ارتفاع مذکور با ایجاد یک کروم مشخص شده و از آنجا ریسمانی تا محل ناودان کشیده می شود (محل ناودان به عنوان نقطه صفر صفر در نظر گرفته می شود). سپس زیر ریسمان به عرض ۱۰ سانتیمتر با ملات ماسه سیمان پر می گردد. مراحل مذکور از نقاط دیگر نیز به همین روش در فواصل ۱ تا ۲ متری تکرار شده و کل سطح کروم بندی می شود. کنترل شیب بندی بام با شیلنگ ،تراز دوربین و یا شمشه بلند و تراز قابل انجام است.

در مرحله بعد فضای بین کرومها با مخلوط پوکه معدنی یا صنعتی و سیمان به نسبت ۵ به ۱ و یا استفاده از فوم بتن پر شده و روی آن با شمشه مسطح می گردد. نکته حائز اهمیت آنست که جهت کاهش بار مرده سقف، باید از بتن سبک با پوکه به دلیل تخلخل بالا و وزن کم استفاده شده و از پر کردن بین کروم ها با نخاله های ساختمانی یا خرده آجر اجتناب گردد.

بعد از اجرای شیب بندی باید آبپاشی سطح حداقل تا ۳ روز جهت عمل آوری بتن و جلوگیری از ترک انجام شود. پس از خشک شدن کامل سطح نیز عایق رطوبتی روی آن اجرا می شود.

نکات اجرایی:

1- قبل از اجرای شیب بندی طبقات نسبت به اجرای تاسیسات برقی و مکانیکی اقدام شده و روی آنها ماهیچه کشی شود.

2- پیش از اجرای شیب بندی ابتدا باید روی سقف از هر گونه گل یا گچ تمیز شود.

3- قبل از ریختن بتن شیب بندی با شمشه و تراز یا دوربین نسبت به کنترل صحت کروم بندی اقدام شود.

4- در صورت استفاده از یونولیت به عنوان عایق حرارتی بام، حتماً باید از نوع فشار قوی استفاده گردد زیرا یونولیت های معمولی در اثر بارگذاری فرو رفته و موجب ناتراز شدن فرش کف می شود. همچنین توصیه می شود عایق پلی یورتان نیز به دلیل چگالی کم (حدود ۴۵ کیلوگرم بر متر مکعب) حتماً از زیر سقف کار شده و از اجرای آن روی بام اجتناب شود. تجارب گذشته حاکی از نشست این عایقها تحت بارگذاری و ناتراز شدن کفسازی است. افزایش چگالی عایق نیز به دلیل بالا رفتن محسوس هزینهها و کاهش خاصیت عایق بندی چندان مطلوب نمی باشد.

5- استفاده از خرده آجر و نخاله های ساختمانی در شیب بندی ممنوع است

6- عیار سیمان بالاتر از ۳۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب در فوم بتن به دلیل افزایش میزان افت آن توصیه نمیشود به دلیل تامین سیمان توسط کارفرما، گاهی اوقات این مسئله توسط پیمانکار اتفاق می افتد

7- کف حاصل از فوم پروتئینی پایدارتر است ولی عموماً در پروژه ها فوم شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد. لازم به ذکر است که فوم پروتئینی معمولاً بوی نامطبوعی نیز دارد.

8- به دلیل بالا بودن اسلامپ فوم بتن، باید قبل از پاشش روی سطح، کلیه خلل و فرج احتمالی سقف و بازشوها به نحو مناسب مسدود شود.

9- در صورت نیاز به شیب بندی در اجرای فوم بتن ترجیحاً از کروم خطی استفاده شده و اسلامپ بتن محدود .گردد همچنین برای سهولت کار میتوان بتن این قسمت ها را نیز به صورت تراز ریخت و پس از خشک شدن، با یک لایه نازک سیمان لیسهای شیب مورد نظر را اجرا نمود.

10- عمل آوری بتن شیب بندی بسیار مهم است لذا جهت جلوگیری از بروز ترک های سطحی، بسته به شرایط جوی حداقل تا ۳ روز باید سطح بتن مرطوب شود.

نکات اجرایی نصب نعل درگاه و کلاف در و پنجره

1- عرض نعل درگاه باید مساوی ضخامت دیوار روی آن باشد.

2- طول نشیمن نعل درگاه بر روی دیوار در هر طرف حداقل ۲۵ سانتیمتر لحاظ شود.

3- نعل درگاه باید دارای مقاومت کافی جهت تحمل وزن دیوار بالای آن باشد. خیز زیاد نعل درگاه موجب فشار بر کلاف در و پنجره و اعوجاج آنها می گردد. استفاده از دوبل نبشی به صورت پاباز با اتصال تکههای میلگرد یا تسمه از مقاطع متداول و اقتصادی در تهیه نعل درگاه است.

4- در صورت وجود ستون یا کلافهای قائم در اطراف بازشوها، نعل درگاه باید به نحو مناسب به آنها متصل شود. استفاده از جوشکاری در سازه های فلزی و رول بولت یا ایجاد ستونک فلزی در سازه های بتنی قابل انجام است. (تراشیدن قسمتی از ستون جهت ایجاد تکیه گاه ممنوع است).

5- جهت کاهش خیز و اقتصادی تر شدن طرح در دهانههای بلند میتوان در وسط نعل درگاه از آویز استفاده نمود. آویز باید به نحو مناسب به اسکلت ساختمان متصل گردد.

6- قوطی ها از پروفیلهای متداول در ساخت کلاف کاذب در و پنجره ها به شمار میروند مقاطع قوطی ۴۰x۶۰ و ۱۰۰×۶۰ میلیمتر با توجه به ابعاد مورد نیاز و نوع استفاده از مقاطع پرکاربرد می باشند.

7- کلاف ها باید با طول جوش مناسب ساخته شده و لبه ها با سنگ زنی کاملاً صاف شود.

8- جهت جلوگیری از اعوجاج کلافها در هنگام حمل و نقل، می توان دیاق هایی در گوشه ها نصب نمود. پس از نصب کلافها این اتصالات به راحتی با سنگ فرز برش داده می شود.

9- قبل از نصب باید روی کلیه کلاف ها و نعل درگاه ها با ضد زنگ پوشانده شود.

10- جهت جلوگیری از بروز ترک در نازک کاری، قبل از نصب نعل درگاه باید دورتادور آن با توری مرغی پوشانده شود. همچنین قبل از اجرای گچ و خاک باید روی کلیه سطوح فلزی نظیر والپستها و کلافهای کاذب با توری مرغی یا رابیتس پوشانده شود.

11- جهت زیبایی نمای ساختمان باید کلیه پنجره ها در امتداد قائم هم باد باشند. لذا قبل از نصب کلاف های کاذب، باید یک شاقول بلند از بام تا پایین ساختمان آویزان شده و سپس نسبت به نصب پنجره ها مطابق با خط شاقول اقدام گردد.

12- جهت جلوگیری از نشت باران به داخل، ترجیحاً لبه کلاف پنجره ها با وجه داخلی دیوار همباد شود.

13-کلاف های کاذب در و پنجره ها در هنگام نصب باید کاملاً شاقول و تراز شوند.

14- برای چارچوب اصلی درها مقاطع مختلفی تولید شده که پروفیلهای فرانسوی یا مکزیکی (قاشقی) متداول ترند. طول هر شاخه پروفیل ۶/۶۰ متر است و باید قبل از برشکاری نسبت به طرح برش مناسب جهت پرت حداقل اقدام گردد.

15- وزن هر شاخه پروفیل مکزیکی به ضخامت ۲ میلیمتر حدود ۲۸ تا ۳۰ کیلوگرم، پروفیل رومی حدود ۲۵-۲۷ کیلوگرم و پروفیل فرانسوی ۲۳ تا ۲۵ کیلوگرم است با توجه به اجناس متفرقه با وزنهای بسیار سبک و ضخامتهای پایین در بازار، لازم است دقت کافی در تهیه پروفیل بکار رود. شکم دادن و خیز زیاد هنگام پر کردن پشت چارچوبها و سوراخ شدن پروفیلهای نازک هنگام جوشکاری محتمل است. (در کارهای آهنگری جهت ساخت کلاف ها، تقریباً در هر ۸ کیلوگرم کار یک الکترود نمره ۳ مصرف میشود).

16- عرض استاندارد پشت تا پشت چارچوب درب اتاق حدود ۹۰-۱۰۰ و برای سرویس های بهداشتی ۸۰ سانتیمتر با ارتفاع ۲۱۰ سانتیمتر مناسب است.

17- در هر طرف چارچوب باید حداقل دو شاخک جهت اتصال به کلاف کاذب یا دیوار بنایی نصب گردد. در درهای سنگین باید تعداد شاخک ها به تناسب افزایش یابد.

18- جهت افزایش صلبیت چارچوب و کاهش خیز بهتر است شاخکهای اتصال در اطراف لولا و متمایل به وسط کلاف نصب گردد.

19- پروفیل های چارچوب درها باید با دقت فارسی بر شده و درزهای باز با جوش و سنگ زنی کاملاً پر شود.

20- کلیه کلافهای کاذب و چارچوبهای اصلی باید گونیا بوده و اعوجاج و پیچیدگی نداشته باشند. ناگونیایی یا اصطلاحاً دوییدگی کلافها بیش از ۴-۵ میلیمتر سبب بروز مشکلات زیادی هنگام نصب در و پنجره ها می گردد. با مترکشی دو قطر کلافها میتوان از عدم دوییدگی آنها و با قرار دادن آن روی سطحی صاف از عدم پیچیدگی کلاف اطمینان حاصل نمود.

21- جهت زیبایی کار باید تر از کلیه کلافهای پنجره ها و نیز بالای کلاف درها در هر طبقه کاملاً هم ردیف باشند. استفاده از شیلنگ تراز و یا تراز لیزری جهت نصب ضروری است.

22- پس از اطمینان از قرارگیری چارچوب در تراز مناسب و کنترل شاقولی، باید پشت آن با ملات ماسه سیمان یا آجر چینی (در صورت فاصله زیاد با دیوار) پر شود.

23- جهت جلوگیری از شکم دادن پروفیل در هنگام پر کردن پشت آن، باید وسط چارچوب با استفاده از جک یا چوب چهارتراش مهار .شود بالطبع برداشتن مهارها پس از گـیـرش مــلات انجام می گیرد.

نکات اجرایی دیوار چینی

نکات اجرایی مربوط به دیوارچینی

۱- قبل از دیوارچینی نسبت به یک رگه کردن دیوارهای هر طبقه جهت رفع عیوب احتمالی و حصول چیدمان نهایی اقدام گردد.

۲- انتخاب بلوک استاندارد، سبک و باکیفیت با توجه به شرایط دما و رطوبت محل نصب، اولین قدم در اجرای مناسب دیوار است. در بعضی موارد بلوکهای بی کیفیت با قیمت به ظاهر پایین تر، سبب پرت زیاد مصالح حین اجرا، عدم عایق بندی صوتی و حرارتی مناسب و نهایتاً کیفیت نامطلوب کار شده و موجب افزایش هزینه های نهایی می گردد. عدم یکنواختی بندها به دلیل ارتفاع متغیر بلوک ها و نیاز به ملات بیشتر، شکسته شدن زیاد حین جابجایی و اجرا و سنگین تر شدن وزن سازه تنها بخشی از پیامدهای منفی بلوک های نامرغوب است. رنگ کرم سفال نشانه پخت مناسب و رنگ سرخ نشانه پخت ناقص آن است. در مورد بلوکهای سیمانی نیز شن نما بودن سطح نشانه دانه بندی نامناسب و کم بودن سیمان در طرح اختلاط است.

۳- اکیداً توصیه می شود آجرها یا بلوکها قبل از استفاده کاملاً زنجاب شود. خیس کردن آجرها یا در اصطلاح زنجاب کردن آنها قبل از دیوارچینی موجب عدم جذب آب ملات، چسبندگی بیشتر و افزایش استحکام ملات می گردد (جذب آب ملات توسط آجر خشک موجب پوک شدن ملات یا اصطلاحاً سوختن آن می شود).

۴- امتداد رج های دیوار باید کاملاً افقی باشد‌. اجرای مایل دیوار چینی حتی در سطوح شیبدار نیز مجاز نبوده و در این نواحی باید دیوار به صورت پله ای اجرا شود.

۵- بندهای قائم بلوک ها در دو رج متوالی نباید در یک امتداد قرار گیرند. اصطلاحاً دیوار بند به بند نباشد.

۶- ضخامت بندهای افقی بین ۱-۱/۲ سانتیمتر مناسب است. همچنین بندهای قائم دیوارهای باربر باید با ملات پر شوند، ولی در دیوارهای غیر باربر نیازی به پر کردن آنها نمی باشد.

۷- دیوارها باید کاملاً شاقول باشند. لذا قبل از چیدن دیوارها باید ابتدا و انتهای تمام آنها شمشه گذاری شود. عدم توجه به شاقول چیدن دیوارها سبب افزایش محسوس هزینه های نازک کاری می گردد. به عنوان مثال ممکن است جهت پنهان کردن ناشاقولی دیوار، به جای اجرای گچ و خاک به ضخامت ۲ تا ۲/۵ سانتیمتر، روی آن تا ۷ سانتیمتر گچ و خاک شود. همچنین افزایش دوغاب خور کاشی حمام و سرویسها و یا حتی سنگ نما نیز از مصادیق دیگر بی دقتی در شاقول چیدن دیوارهاست.

۸- جهت کاهش میزان دوغاب خور سنگ نما باید دیوارهای خارجی در طبقات مختلف کاملاً هم باد چیده شوند.

۹- در حین اجرای تیغه ها باید عملیات ریختن دوغاب پس از هر ۵ تا ۱۰ رج دیوار چینی انجام شود.

۱۰- دیوارهای متقاطع به صورت هشتگیر اجرا شده و کاملا با هم درگیر شوند. عدم هشتگیر کردن دیوارها موجب اتصال ناکافی و فرو ریختن تحت بارهای جانبی می گردد.

۱۱- استفاده از بلوک های فاق و زبانه موجب ارتقای عملکرد لرزه ای دیوار به دلیل چفت و بست بهتر بلوک ها در یکدیگر می‌شود.

۱۲- جهت ایجاد تکیه گاه مناسب و جلوگیری از سقوط دیوار تحت نیروی زلزله، محل اتصال دیوار و سقف باید با آجر فشاری یا بلوک به صورت مایل با فشار و ضربه (پاکوفته) اجرا گردد. ایجاد گیرداری هر چند جزئی، در جلوگیری از واژگونی دیوارها در امتداد خارج از صفحه موثر است.

۱۳- جهت افزایش سختی خارج از صفحه و جلوگیری از واژگونی باید دیوارها توسط شاخک هایی به عناصر سازهای متصل شوند. مهار دیوارها در سازه های بتنی به چند طریق امکان پذیر است. قرار دادن صفحات فلزی درون قالب ستون قبل از بتن ریزی یکی از روشهای متداول است. پس از باز کردن قالب ها، میلگردهای L شکل به طول حدود ۱ متر با قطرهای ۸ تا ۱۲ میلیمتر به این صفحات جوش می شود. روش دیگر، سوراخ کاری ستون ها با استفاده از مته و کوبیدن میلگرد درون آن است‌. همچنین جوشکاری تسمه های فلزی دور ستون یا نصب صفحات فلزی با استفاده از رول بولت نیز از راهکارهای پرکاربرد به شمار می رود. در سازه های فلزی نیز معمولاً میلگردهای L شکل به ستونها جوش می شود. اکثراً این میلگردها در هر پنج ردیف بلوک (هر ۱ متر ارتفاع) نصب شده و درون بندهای افقی دیوار قرار می گیرند.

۱۴- در صورت افزایش طول آزاد دیوار از کمترین میزان ۴۰ برابر ضخامت دیوار یا ۶ متر، حتماً از والپست های قائم جهت مهار دیوار استفاده گردد. همچنین در صورت افزایش ارتفاع دیوار از ۳/۵ متر نیز اجرای والپست عرضی در ارتفاع ضروری است.

۱۵- جهت جلوگیری از اثرات منفی اتصال میانقاب بنایی به اسکلت، دیوارها باید با مصالح انعطاف پذیر مانند یونولیت به ضخامت حداقل ۵ سانتیمتر از اسکلت جدا شوند. تخریب سازه ناشی از پدیده ستون کوتاه یکی از آسیبهای شایع مخصوصاً در سازه های بتنی است که با این روش به سادگی قابل پیشگیری می باشد.

۱۶- در دیوارهای دوجداره تمهیدات لازم جهت اتصال دو قسمت به هم در نظر گرفته شده و در هر چند رج، میلگردهای S شکل درون بندها قرار گیرد.

۱۷- در دیوارهای خارجی باید ضوابط مبحث نوزدهم (صرفه جویی در مصرف انرژی) بطور کامل رعایت شود. استفاده از بلوکهای با عرض ۱۵ یا ۲۰ سانتیمتر و یا بلوک های فوم دار جهت کاهش تبادل حرارتی در دیوارهای خارجی الزامی است.

۱۸- کرسی چینی دیوارهای زیرزمین به ارتفاع حدود ۵۰ سانتیمتر با آجر فشاری مرغوب به عرض حداقل ۱۰ سانتیمتر بیشتر از ضخامت دیوار روی آن انجام گیرد. رنگ کرم یکنواخت آجر بیانگر ترکیب شیمیایی و پخت مطلوب، ظاهر نسبتاً صاف نشانه قالبگیری مناسب و صدای زنگ آجر در اثر ضربه نشانه مقاومت، عدم وجود ترک و جذب آب مناسب آن است. جذب آب آجر بین ۸-۲۰ درصد قابل قبول است‌. درصد جذب آب پایینتر موجب عدم چسبندگی به ملات و جذب آب بالاتر موجب خردشدگی و ناپایداری در سیکلهای یخبندان می گردد.

۱۹- در ساختمان های بتنی جهت جلوگیری از نمای نامناسب راه پله ناشی از بیرون زدگی تیرها، ترجیحاً دیوار چینی این قسمت همباد وجه داخلی تیر انجام شده و لغازها در قسمت بیرون ساختمان (سمت همسایه) ایجاد گردد. در سایر قسمتها نیز ترجیحاً از ایجاد لغاز در فضاهای اصلی مانند سالن پذیرایی و اتاق ها اجتناب شده و پیش آمدگی ستونها در فضاهای فرعی مثل حمام، سرویس بهداشتی و آشپزخانه قرار گیرد.

۲۰- دیوارها باید حداقل به مدت سه روز آبپاشی شوند. مرطوب کردن سطح کار موجب افزایش استحکام ملات و جلوگیری از ترک آن می شود.

۲۱- در صورت بروز ترک در دیوارها باید ابتدا منشأ آن با توجه به زاویه، عمق و شرایط محیطی پیدا شده و سپس نسبت به ارائه راهکار اصلاحی اقدام گردد.

۲۲- یکی از موارد شکایت مالکین واحدهای مسکونی، عدم عایق بندی صوتی دیوارها و انتقال واضح صداست که مخصوصاً در آپارتمانهای چند واحدی به معضلی برای ساکنین تبدیل شده است. در بسیاری موارد ملاحظه میگردد که هر چند در اجرای دیوار از بلوک باکیفیت استفاده شده، لیکن عدم توجه به نکاتی ظاهراً ساده، موجب بروز این نقیصه گردیده است. لذا نکات ذیل باید مد نظر قرار گیرد.

۲۳- ارتفاع کلیه دیوارها باید تا تراز سقف سازه ای امتداد. یابد در موارد زیادی دیوارها تنها تا تراز سقف کاذب امتداد یافته و بالای دیوار با سقف درگیر نمی‌باشند.

۲۴- سوراخ‌های کوچک و بزرگ در دیوارها حین اجرا مخصوصاً در محل مهاربندها یا لوله های تاسیسات با تکه بلوک و ملات پر شود.

۲۵- محل سوراخ کاری تاسیسات برقی و مکانیکی در واحدهای مجاور، نباید روبروی هم قرار گیرد. به عنوان مثال اجرای پریز برق در طرفین دیوار مشترک بین دو واحد، موجب از بین رفتن ضخامت بلوک و انتقال واضح صدا می گردد. لذا ترجیحاً سوراخکاری های تاسیسات در محل های متفاوت و با فاصله از واحد دیگر انجام شود‌. همچنین می توان پس از اجرا، درزها را با ملات یا فوم پلی یورتان کاملاً مسدود نمود.

۲۶- به دلیل شکل خاص بلوک های سفالی، عملاً امتداد بلوکها در ردیفهای افقی کاملاً به هم متصل است. لذا در اثر سوراخکاری یک قسمت و یا اتصال به جریان هوای آزاد در نما، عدم هوابندی مناسب و نیز انتقال صوت دور از ذهن نخواهد بود.

دیوارچینی (انواع بلوک)

دیوارچینی

دیوار بنایی:

دیوار چینی یکی از مراحل ظاهراً ساده در تکمیل یک ساختمان است. ولی تجارب گذشته حاکی از آنست که تخریب عناصر غیرسازه ای نظیر دیوارهای بنایی یکی از عوامل بسیار تاثیرگذار در افزایش خسارات مالی و جانی زلزله می باشد. زلزله سال ۱۳۹۶ در استان کرمانشاه گواهی بر صحت این ادعاست، به طوری که علیرغم بروز آسیبهای سازه ای نسبتاً محدود در ساختمانهای نوساز، ریزش بسیاری از دیوارهای بنایی به دلیل عدم اجرای ضوابط فنی موجب افزایش تلفات و خسارات گردید. همچنین عدم توجه به جزئیات معماری از جمله همباد بودن و ریسمانی دیوارها و نیز شاقول و گونیا بودن آنها موجب مشکلات فراوان در مرحله نازک کاری نازیبایی کار و افزایش هزینه ها می گردد.

انواع بلوک:

با توجه به تنوع مصالح مختلف امکان اجرای دیوار با انواع بلوکهای سفالی و سیمانی، بلوکهای بتن سبک اتوکلاو شده (AAC)، بلوکهای پرلیتی، پانلهای گچی و... وجود دارد که هر یک دارای محاسن و معایب خاص خود است. به عنوان مثال بلوکهای سفالی از ماده اولیه خاک رس در ابعاد ۲۰×۲۰ و ۲۰×۲۵ با ضخامتهای ۱۰، ۱۵ و ۲۰ سانتیمتر تولید می شوند. سرعت اجرای نسبتاً پایین به دلیل ابعاد کوچک، پرت زیاد، امکان ایجاد پل صوتی و حرارتی به دلیل شکل خاص بلوکها و قیمت پایین تر نسبت به انواع سیمانی از ویژگیهای این بلوکها است‌. همچنین سفالها در انواع ساده و فومدار جهت بهبود عایق بندی صوتی عرضه می شوند.

بلوکهای سیمانی نیز از ترکیب سیمان، آب و سنگدانههای سبک در ابعاد ۴۰x۲۰ و ۵۰x۲۰ با ضخامتهای ۱۰، ۱۵ و ۲۰ سانتیمتر به صورت ساده و فومدار تولید می شوند. بلوکهای سبک لیکا با استفاده از دانههای رس منبسط شده یکی از سبک ترین انواع بلوکهای سیمانی به شمار می رود. وزن کم، چسبندگی مناسب به ملات و سرعت اجرای زیاد از مزایای بلوکهای سیمانی استاندارد است.

بلوکهای اتوکلاو شده با استفاده از بتن سبک هوادار با وزن مخصوص حدود ۶۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب بر پایه سیمان، سیلیس، آهک و پودر آلومینیوم و مواد افزودنی در ابعاد ۲۰×۶۰ و ۲۵×۶۰ و ضخامت ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵ و ۳۰ سانتیمتر تولید می شود. در اثر واکنش شیمیایی بین آهک و پودر آلومینیوم، گاز هیدروژن آزاد شده که موجب تخلخل و سبک شدن بلوک میگردد (بتن گازی). این بلوکها با برندهای تجاری نظیر سیپورکس و هبلکس عرضه شده که در مواد اولیه، طرح اختلاط و روش نصب تفاوتهایی با هم دارند. کاهش بار مرده به دلیل بافت متخلخل عایق بندی صوتی و حرارتی مناسب، مقاومت در برابر آتش، جذب آب زیاد و قیمت بالاتر نسبت به انواع سیمانی از ویژگی های این بلوک ها است.

بلوکهای سبک پرلیتی حاصل ترکیب یک نوع سنگ آتشفشانی سفید رنگ به نام پرلیت با سیمان و پوکه هستند. این بلوکها عمدتاً در ابعاد ۴۰x۲۰ با ضخامتهای ۱۰ ، ۱۵ و ۲۰ در انواع دو و سه جداره تولید میشوند ویژگیهای خاص پرلیت منجر به کاهش وزن عملکرد فوق العاده در برابر حریق و عملکرد صوتی و حرارتی مناسب این بلوکها گردیده است.

پانلهای گچی نیز در دو نوع توپر و سوراخدار از مخلوط گچ ریزدانه با آب در ابعاد ۵۰×۶۵ و به ضخامت ۶، ۷، ۸ و ۱۰ سانتیمتر تولید می شود. این قطعات به صورت ساده و یا دارای فاق و زبانه هستند و با چسب مخصوص یا ملات گچ روی هم نصب می شوند. اجرای سریع با توجه به ابعاد بزرگ پانل ها، وزن سبک، عدم نیاز به اجرای آستر گچ و خاک در نازک کاری و عدم دوام در برابر رطوبت از ویژگی های بلوک های گچی است.